زیمنس ، (به آلمانی: Siemens) شرکت خوشه‌ای آلمانی و چندملیتی است که در اکتبر سال ۱۸۴۷ توسط ورنر زیمنس (Werner Siemens) و یوهان گیورگ هالسکه (Johann Georg Halske)، که هر دو پیشینه مهندسی داشتند، در شهر برلین تاسیس شد.
در ابتدا اولین پروژه‌ای که این شرکت به انجام رساند طراحی و راه‌اندازی خط تلگرافی بین برلین و فرانکفورت بود. این پروژه و موفقیت ناشی از آن باعث بوجود آمدن فرصت‌های بعدی برای این شرکت نوپا شد و در سالهای بعدی خط تلگراف کلکته و لندن را راه‌اندازی نمود. این شروع راه پرافتخار و پرسود شرکت زیمنس است که در سال ۱۸۹۷ از نام ابتدایی خود یعنی شرکت سازندگی زیمنس و هالسکه (Bauanstalt von Siemens & Halske) به اس اند اچ (S&H) تغییر نام داد. شرکت زیمنس همزمان با تغییر نام خود در سال ۱۸۹۷ به صورت شرکتی با سهامی عام تبدیل شد.
شرکت سهامی عام زیمنس (Siemens AG) یکی از اولین شرکت‌های صنعتی اروپایی است که بصورت چندملیتی فعالیت می‌کند.
اولین مرحله تولید در خارج این شرکت در سال ۱۸۶۳ و با تولید کابل در شهر وولویچ (Woolwich) انگلستان بود. در سال ۱۸۸۲ نیز کارخانه بعدی تولید کابل در سانت پترزبورگ افتتاح گردید. در سال ۱۸۹۲ نیز برای اولین بار، مرکز مدیریتی خارج از کشور زیمنس ، در توکیو ژاپن تاسیس شد. این شعبه بعدها در سال ۱۹۱۴ عامل سقوط دولت ژاپن شد. اتفاقی تاریخی که امروزه به نام رسوایی زیمنس نامیده میشود. در این سال، کشور ژاپن سعی به افزایش قدرت نظامی خود داشت و به همین دلیل به واردات محصولات نظامی از اروپا رو آورده بود. در این دوران مسولین نیروی دریایی ژاپن درقبال دریافت سود ۱۵ درصدی، برای شرکت زیمنس انحصاری ویژه در قراردادهای نظامی بوجود آوردند. در زمان شروع جنگ جهانی اول شرکت زیمنس در ۴۹ کشور، ۱۶۸ نمایندگی ایجاد کرده بود.
بعد از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، این شرکت توانست در سال ۱۹۲۰ به زمان اوج خود بازگردد و یکی از ۵ شرکت برتر جهانی در زمینه محصولات الکتریکی شود. شرکت زیمنس و هالسکه سهم تکنیکی بزرگی در مدرن‌سازی سیستم تلفن ایفا کرده و همچنین اولین سیستم تلفن بین قطاری را در سال ۱۹۲۳ برای راه آهن آلمان ایجاد کرد. در سال ۱۹۳۹، این شرکت با در خدمت داشتن ۱۸۷۰۰۰ کارمند، بزرگترین شرکت الکترونیکی جهان شناخته شد.
در طول زمان جنگ جهانی دوم نیز کارخانه‌های موجود به تولید محصولات نظامی ادامه داده و در بسیاری از کارخانه‌ها نیز همانند شرکت‌های دیگر آلمانی مثلفولکس واگن، از نیروهای کار اجباری استفاده شد. زیمنس در این زمان در کمپ معروف آشویتز و لوبین نیز به تولید محصول با استفاده از کارگران اجباری پرداخت. در زمان جنگ برلین، تمامی واحدهای تولیدی آن در اطراف این شهر به صورت تعلیق درآمد. بعد از اتمام جنگ، این شرکت توانست با دانش ویژه رئیس سابق آن یعنی هرمن زیمنس (Hermann Siemens)، روند کاری فوق‌العاده خود را بازسازی کند.
کسی که بیشترین نقش را در بازسازی زیمنس، پس از جنگ جهانی دوم ایفا کرد، نوه دیگر ورنر، ارنست زیمنس بود. هم او بود که در سال 1966شرکتی را که امروزه به عنوان زیمنس (AG) می شناسیم، تاسیس کرد و تا 1971 رهبری آن را به‌عهده داشت. مدیریت در دهه بعد برعهده برنهارد پلتنر بود و دهه بعد نیز هاسین هالسکه این مسئولیت را انجام داد. از سال 1992 که هانریش پیرر رهبری شرکت را بردوش گرفت، زیمنس تحول یافت و از یک شرکت متکی بر مشتریان عمومی در بازار به شرکتی که در بازار رقابت جهانی انتظارات سهامداران را برآورده می‌ساخت، تبدیل شد.
بعد از جنگ، بخش اداری زیمنس به بایرن آلمان در آلمان غربی منتقل شد و توانست در سال ۱۹۵۰، ۹۰ درصد از تولید خود در سال ۱۹۳۶ را بازسازی کند. این درحالی است که بسیاری از کارخانه‌های آن در آلمان شرقی و در اختیار شوروی سابق قرار داشت.
امروزه شرکت زیمنس در زمینه تولید تجهیزات مخابراتی و نورپردازی، لوازم خانگی، انواع قطار، تجهیزات تولید برق، سیستم‌های خودکارسازی، اتوماسیون صنعتی، تجهیزات پزشکی و سامانه‌های اعلام حریق فعالیت می‌کند.
عملیات شرکت زیمنس به چهار بخش اصلی انرژی، صنعتی، پزشکی و زیرساخت‌های شهری تقسیم میشود. هم‌اکنون شمار کارکنان زیمنس بالغ بر ۳۶۰ هزار نفر می‌باشد، که در ۱۹۰ کشور جهان اشتغال دارند. دفتر مرکزی این شرکت در شهر مونیخ، آلمان قرار دارد.
انواع ماژول در S7-300 زیمنس تهران
برای استفاده از رک اضافی در اتوماسیون زیمنس S7-300 خود ، مواردی را در اختیار کاربران زیمنس تهران قرار داده است تا بتوانند به راحتی این کار را انجام دهند.
یکی از این موارد استفاده از ماژول رابط (Interface Module)می باشد، نمایندگی زیمنس تهران این ماژول ها را برای ایجاد ارتباط بین رک های اضافی طراحی کرده است که ارتباط الکتریکی و ارتباط دیتابیسی را ساپورت می کند.
اساس کار را به صورتی قرار داده است که در ارتباط ایجاد شده از طریق IM ، محل قرار گیری آن چه در رک های اضافی ایجاد شده و چه در رک های اصلی در موقعیت اسلات شماره ۳ می باشد.
نوع IM های به کار گرفته شده در ایجاد رک های اضافی را به طوری طراحی شده که کاربران اتوماسیون زیمنس تهران می توانند آن ها را به دو حالت زیر مورد استفاده قرار دهند.در این دو حالت، IM به صورت جفتی به کار می روند.
حالت اول : IM 360S (Send) در رک اصلی و IM 361R (Receive) در رک های اضافی( حداکثر ۳ رک اضافی) و همچنین روال کار اتوماسیون زیمنس
حالت دوم:
IM365 S-Rدر رک اصلی و IM365 S-R در رک های اضافی (فقط ۱ رک اضافی) می باشد.
، زیمنس مورد دیگری که باید نظر گرفته شود و به آن توجه نموده، این مورد به طول کابل های که IM را به یکدیگر متصل می کند، مربوط می شود، به گونه ای که این کابل ها دارای طول معینی است . این طول ها از قرار زیر می باشد.
در حالت ۱ طول کابل می تواند ۱متر، ۵/۲ متر، ۵ متر یا ۱۰ متر باشد ، ولی درحالت ۲ کابل فقط ۱ متری است. همانطور که مشاهده کردید، طول کابل ها را بر اساس دو روشی که گفته شد، تعیین میشود .
به مورد دیگری که نیز باید توجه کرد در حالت اول رک های اضافی دستگاه های مورد استفاده، نیازی به منبع تغذیه جداگانه ندارند، اما اتوماسیون زیمنس تهران در حالت دیگر برای ارسال تغذیه از کابلهای گفته شده در بالا استفاده می کند.
، در استفاده از رک اضافی، ارتباط ها را برای کاربران اتوماسیون زیمنس تهران به این صورت تعریف کرده است که متصل شدن رک ها به وسیله IM و به شیوه Daisy Chain انجام می شود.
در این حالت، هر یک از IM دارای دو پورت مجزا می باشد، به این صورت که در رک اضافی ایجاد شده، یکی از پورت ها به رک قبل از خود و پورت دوم به رک بعد از خود وصل می شوند.در ادامه کار ملاحظه می شود که بعد از اتصال رک اصلی و رک اضافی، ارتباط ها به صورت اتوماتیک بر قرار می شود و نیاز است که ماژول های مرتبط را نیز اضافه کنیم.
